Σάββατο, Οκτωβρίου 29, 2011

Το "ΟΧΙ" όπως του πρέπει!

Επιτέλους!
Μια μέρα που ξορκίσαμε την εθνική ξεφτίλα!
Που τιμήσαμε πραγματικά αυτούς που είπαν "ΟΧΙ" σε όσα οι τωρινοί μας σοσιαλιστές λένε "ναι" ξεδιάντροπα:
στην παράδοση,την υποταγή και την υποδούλωση της χώρας
και του ελληνικού λαού.

Πρώτη μέρα που δεν ντρέπομαι για τους συμπολίτες μου.
Που θα καταγραφεί στην ιστορία φωτεινή μέσα στις μαύρες σελίδες που μας αναγκάζουνε να ζούμε.
Ελπίζω να μην είναι η μοναδική.
Ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες μέρες,
μέχρι που να ξεκουμπιστούν, να φύγουν!
Στα τσακίδια!!!
Ξεφτίλες!

Update:

Και συνεχίζω τώρα γιατί χθες νύσταζα.
Η 28η Οκτωβρίου 2011 λοιπόν, μ' έκανε να χαμογελάσω και να γελάσω και με κάτι άλλο εκτός από την κόρη μου και τον άντρα μου που με κάνουν να χαμογελάω καθημερινά. Γιατί επιτέλους, είδα την παρέλαση να είναι όπως έπρεπε να είναι:
Από τους πολίτες για τους πολίτες κι όχι για όλους αυτούς τους πουλημένους, κουστουμαρισμένους αλήτες.
Και το καλύτερο απ' όλα είναι ότι, ό,τι και να πουν, όσο και να προσπαθούν να βρούνε κάτι, δεν τους φτουράει πια τίποτα.
Γιατί αυτό που έγινε χθες ήταν τόσο αυθόρμητο και γενικευμένο και ξεκάθαρο, που δεν μπορούν να βρουν γαϊδούρι για να το φορτώσουν.
Κι αν δεν μπορούνε όντως να καταλάβουνε το μήνυμα, τότε φοβάμαι ότι εκτός από αλήτες είναι και μωροί.
Κι όσο για κάποιους που το παίζουν πιστοί σε κάποια πάλαι ποτέ δήθεν ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και που τώρα λένε διάφορα αλλά είναι έτοιμοι σε πρώτη ευκαιρία να το ξαναψηφίσουν μάλλον ταιριάζει μια μόνο φράση του επίσης κάποτε καλού Σαββόπουλου:
"Ήρθε η στιγμή για ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις".
Έτσι είναι τα πράγματα. Δυστυχώς.


Τον σεβασμό μου και την αμέριστη εκτίμησή μου στον κύριο Γλέζο.